Kao i prethodnih devet dana, i danas se u 12 časova održao sajamski program u SKZ-u.
Pesme iz svoje nove knjige poezije “Ostrvo” čitao je pesnik Branislav Matić, a samu zbirku predstavila je Vesna Kapor.
U zbirci “Ostrvo”, kako nam veli recenzent Dragan Jovanović Danilov, Branislav Matić doneo je poosposobljeno duhovno proživljavanje srpskog psiho-kosmo-logosa, praotačkih časti, „vučjih naših predaka“ i mitološke i biblijske baštine, ali u isti mah i korespondenciju svog dubokog ličnog daha sa kosmopolitskim pogledom.
Matićeve pesme, značenjski bogate, smisaono zaokružene i potpuno razvijene, razlistavaju se u ličnu istoriju spasenja, na jedan prirodan način zaobljavaju se u celinu.
Podeljena na pet ciklusa, zbirka sledi jednu osnovnu nit pevanja, iz koje se ravnomerno plete mreža lirskih varijacija i semantičkih polja (kako je primetila Andrea Beata Bicok) u kojoj možemo prepoznati uspešnu nameru preosmišljavanja sveta, od njegovih početaka do savremenog trenutka. S obzirom da je podnaslov zbirke Petoknjižje, nesumnjiva je aluzija na biblijskih pet knjiga Starog zaveta, a moguće je naći i tematsko podudaranje iz aluzivnog aspekta. Ostrvo možemo razumeti kao nastojanje da se opeva jedna nova kosmogonija i potraga za skrivenim suštinama iza varljivih oblika pojavnog, duhovno uzdizanje i pronalaženje novih oslonca u novoj veri i novoj snazi koja iz nje proističe.
Tematika leži u rečima, sintagmama, stihovima: stići do prapočetka, misterija ljubavi (Tvorac se u misteriji ljubavi / objavio u tvorevini, / preobrazio se u njenu suštinu. / Tu zabunu drevne knjige nazivaju / Stvaranje sveta“), misterija duše, okretanje od realnosti ka sferama metafizičkog. Oslobađanje od ovozemaljskih stega, taštine i puke racionalizacije, istorija spasenja („Ceo svet i samog Tvorca / u svom srcu možeš spasiti“), ostrvo („Ne ploviš ti ka ostrvima / nego postaješ ostrvo…“).
Uroš Matić
