Odmah uz najpoznatije i najprometnije šetalište prestonice nalazi se jedna mala, poprilično ušuškana ulica. Zgrade starinskih fasada, prodavnica načičkanih jedna do druge i oplemenjuju Čika Ljubinu ulicu.
Ko je bio Čika Ljuba?
Rođen davne 1826. godine u Brankovini kod Valjeva, Ljubomir Nenadović bio je sin prote Mateje Nenadovića. Završio je beogradsku gimnaziju, a bio je među prvim Srbima koji su se školovali u inostranstvu. Studirao je u Nemačkoj, na Univerzitetu u Hajdelbergu. Nakon završenih studija, bio je profesor, viši činovnik ministarstva, ali i diplomata. Bio je ministar prosvete 1860. godine, a nakon toga predsednik Društva srpske slovesnosti.
Ljuba Nenadović je bio i među prvih 16 članova Srpske kraljevske akademije.
Stvaralaštvo čika Ljube obojeno je jednostavnošću, pitkošću i srdačnošću. Znameniti Srbin sebe je prevashodno smatrao pesnikom, ali se lako kretao kroz različite žanrove – pisao je poučne priče za narod, basne, satirične i humorističke poeme, stihovane pripovetke, besede, putopise, a neretko je radio i kao prevodilac.
Zbirku putopisa po kojima je ostao zapamćen čini pet knjiga koje su pisane u obliku pisama. To su:
- “Pisma iz Švajcarske”
- “Prva pisma iz Nemačke”
- “Pisma iz Iitalije”
- “Druga pisma iz Nemačke”
- “Pisma o Crnogorcima”.
Čika Ljubina ulica se ugnezdila između trga na kome je spomenik Knezu Mihailu i Ulice Kneza Mihaila, što je pomalo simbolično – na ovaj način dva velika prijatelja ostala su povezana i nakon smrti. Naime, knez Mihailo i Ljuba Nenadović gajili su blizak odnos, i važili su za dobre prijatelje. Nakon ubistva kneza, književnik je dugo, dugo bolovao i patio u tišini, posebno jer je u atentatu učestvovao jedan od njegove braće. Kada se penzionisao, živeo je u Beogradu sve do svoje smrti 1895. godine.
